ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 3ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

Ιστορικά Στοιχεία

Το 3ο Γυμνάσιο Ηλιούπολης ιδρύθηκε το 1978 με την ονομασία: Μικτό Γυμνάσιο Ηλιούπολης, ενώ είχε προηγηθεί το Αρρένων και το Θηλέων Ηλιούπολης. Τον επόμενο χρόνο με την κατάργηση των αμιγών σχολείων ονομάστηκε 3ο Γυμνάσιο Ηλιούπολης με πρώτη διευθύντρια την κα Κώνστα. Το σχολείο αρχικά στεγάστηκε στο κτίριο της οδού Γρ. Αυξεντίου μαζί με το 1ο, 2ο Γυμνάσιο και το 1ο Λύκειο σε εναλλασσόμενες βάρδιες. Η αύξηση του μαθητικού δυναμικού τη δεκαετία του '80 ήταν εκρηκτική στην πόλη μας και έκανε επιτακτική την εξεύρεση σχολικής στέγης. Με την αποπεράτωση του κτιρίου στις οδούς Μ. Αντύπα & Τζουμαγιάς το σχολ. έτος 1987-88 μεταστεγάστηκε το 3ο Γυμνάσιο, το οποίο εκείνη την εποχή αριθμούσε πάνω από 15 τμήματα των 40 μαθητών. Στο ίδιο κτίριο στεγάστηκε το 2ο Λύκειο και τα σχολεία λειτούργησαν σε εναλλασσόμενες βάρδιες για ένα χρόνο. Το Σεπτέμβρη του 1988 διχοτομήθηκε το 3ο Γυμνάσιο, και από τη διχοτόμηση προέκυψε το 7ο Γυμνάσιο. Έτσι μέχρι το 1994 λειτούργησαν τα δύο γυμνάσια με 9 τμήματα το καθένα σε εναλλασσόμενο ωράριο (πρωί-απόγευμα) και εξασφαλίστηκε έτσι η πρωινή λειτουργία του Λυκείου. Το σχολικό έτος 1994-95 το 7ο Γυμνάσιο απέκτησε δική του στέγη και έτσι πλέον κατοχυρώθηκε η πρωινή λειτουργία του σχολείου.
Σήμερα
Θέση: Βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης, πολύ κοντά στις πλατείες Φλέμινγκ και Παλαιών Πατρών Γερμανού, δίπλα στο Δημοτικό Άλσος Δημ. Κιντής και στο ανοιχτό θέατρο και ορίζεται από τις οδούς Ηφαίστου, Τζουμαγιάς, Μ. Αντύπα και Αγ.Νικολάου. Έχει ωραία θέα προς τη θάλασσα την οποία και αξιοποιεί ο βασικός προσανατολισμός των αιθουσών.
Περιγραφή: Το σχολείο διαθέτει 9 αίθουσες διδασκαλίας, ένα εργαστήριο πληροφορικής, ένα Χημείο, μια μικρή αίθουσα που χρησιμοποιείται ως αίθουσα Τεχνολογίας. Επίσης μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, ένα κλειστό Γυμναστήριο, γήπεδο βόλεϋ και μπάσκετ, που χρησιμοποιούνται από κοινού με το Λύκειο και φυσικά τα γραφεία των καθηγητών. Το κτίριο εδράζεται σε επικλινές έδαφος και ακολουθεί τη φυσική κλίση του εδάφους, γι αυτό και είναι πολυεπίπεδο, με μεγάλα μπαλκόνια, με μια δομή που προσφέρει μεν άνεση άπλα και ησυχία, δυσκολεύει όμως την επιτήρηση των σχολικών χώρων. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται και το 2ο Ενιαίο Λύκειο Ηλιούπολης.

Ανάγκες - Στόχοι

Το βασικό πρόβλημα του σχολείου είναι η αναγκαστική συστέγαση με το 2ο Λύκειο, η οποία προκαλεί δυσλειτουργία και στα δύο σχολεία. Ειδικά το γυμνάσιο ασφυκτιά με τον αυστηρά περιορισμένο αριθμό αιθουσών και με την πλήρη έλλειψη εναλλακτικών χώρων. Η έλλειψη αυτή γίνεται όλο και πιο αισθητή όσο αλλάζουν οι εκπαιδευτικές αντιλήψεις και πολλαπλασιάζονται οι ανάγκες για ένα σχολείο πιο σύγχρονο και πιο δημιουργικό.
Το 3ο Γυμνάσιο λοιπόν, χρειάζεται μια μεγάλη και εξοπλισμένη αίθουσα Τεχνολογίας που θα παρέχει τη δυνατότητα άνετης κίνησης των μαθητών στη διάρκεια των κατασκευών, αυτόνομη αίθουσα Βιβλιοθήκης με σύγχρονες προδιαγραφές (computer, διαδίκτυο), αίθουσα Μουσικής όπου οι μαθητές θα διδάσκονται και θα απολαμβάνουν ταυτόχρονα το μάθημα, αίθουσα Καλλιτεχνικών, 1-2 αίθουσες για τη διδασκαλία των ξένων γλωσσών με VIDEO και TV.., επιπλέον η αίθουσα του Χημείου χρειάζεται ανακαίνιση και τέλος είναι απαραίτητη η ολοκλήρωση και ο εξοπλισμός της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων για εκδηλώσεις και παραστάσεις.
Αυτές οι απαιτήσεις δεν είναι ουτοπικές, πολλές από αυτές αποτελούν πάγια αιτήματα της σχολικής μας κοινότητας εδώ και μια δεκαετία, υπάρχουν ήδη σε άλλα σχολεία της περιοχής μας και είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την εκπαίδευση του καιρού μας.

ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ

Έχουμε την τύχη να φοιτούμε σε ένα σχολείο με πολύ καλούς καθηγητές και καθηγήτριες. Πιο κάτω θα μιλήσουμε αναλυτικότερα για κάθε καθηγητή μας. Γενικά οι καθηγητές του σχολείου μας, δεν έχουν τον τύπο του καθηγητή που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το μάθημα, αλλά πάνω από όλα είναι πραγματικοί παιδαγωγοί με όλη τη σημασία αυτής της λέξης. Και αυτό κατά τη γνώμη μας, είναι πολύ σημαντικό. Στο σχολείο πάνω από όλα πρέπει να μαθαίνουμε τρόπους συμπεριφοράς, ώστε αργότερα όταν βγούμε στην κοινωνία, να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Είναι καλύτερο ο καθηγητής, να χαραμίσει μία ώρα για να μιλήσει με τα παιδιά για κάτι που τους απασχολεί. Όπως είπαμε όμως θα μιλήσουμε για κάθε καθηγητή ξεχωριστά.
Πρώτα θα μιλήσουμε για τον φιλόλογό μας. Είναι ο κύριος Μαρκάκης, και μαζί του κάνουμε όλα τα φιλολογικά μαθήματα. Είναι ένας πολύ καλός κύριος, που αγαπάει τα παιδιά και ενδιαφέρεται για εμάς. Προσπαθεί να μας περάσει τις γνώσεις του με τον καλύτερο τρόπο. Βέβαια μερικές φορές εμείς τον νευριάζουμε, αλλά δεν το επιζητούμε αυτό.
Μετά είναι ο κύριος Ευσταθόπουλος, που μας κάνει μαθηματικά. Είναι πολύ έξυπνος, και πάρα πολύ καλός στη δουλειά του. Είναι ιδιαίτερα μεταδοτικός. Δεν υπάρχει περίπτωση να πει κάτι και εμείς να μην τον καταλάβουμε. Επίσης ένα ακόμη θετικό του είναι το χιούμορ του. Πολλές φορές μετά το τέλος του μαθήματος μας λέει ανέκδοτα. Αυτό εμείς το θεωρούμε πολύ σημαντικό, γιατί έτσι αναπτύσσεται μια πιο οικεία σχέση ανάμεσα σε εμάς και σ' αυτόν.
Ακολουθεί, ο καθηγητής φυσικής και χημείας, ο κύριος Μωραΐτάκης. Είναι ένας φυσικός με πολλές γνώσεις. Θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που τον είχαμε καθηγητή για τρία συνεχόμενα έτη. Μάθαμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Όταν είχαμε μία απορία μας την έλυνε αμέσως.
Η καθηγήτρια ιστορίας είναι η κυρία Κακαρίδου. Είναι μία καθηγήτρια με πολλές γνώσεις, υψηλή μεταδοτικότητα και αγάπη για τα παιδιά. Η κυρία Κακαρίδου ήταν πέρυσι η καθηγήτρια των φιλολογικών μαθημάτων, οπότε την ξέρουμε αρκετά καλά.
Θέλουμε να κάνουμε μια ιδιαίτερη αναφορά στην καθηγήτρια των Αγγλικών, την κυρία Πελώνη. Είναι μια πολύ καλή καθηγήτρια, η οποία αγαπάει τα παιδιά και ενδιαφέρεται για αυτά. Μαζί της έχουμε πάρει μέρος σε πολλά σχολικά-επιμορφωτικά προγράμματα. Στην Α' Γυμνασίου πήραμε μέρος σε ένα διαγωνισμό της Αρχιεπισκοπής για τον Απόστολο Παύλο. Δυστυχώς αποτύχαμε παταγωδώς. Στη Β' Γυμνασίου πήραμε μέρος στο πρόγραμμα "ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ", το οποίο και αναφέρουμε πιο κάτω.
Έχουμε και πολλούς άλλους καθηγητές οι οποίοι είναι καλοί στη δουλειά τους, όμως αν τους αναφέρουμε όλους δεν θα πρέπει να γράψουμε τίποτα άλλο στο blog.

ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Έχουμε την τύχη να φοιτούμε σε ένα σχολείο που πραγματοποιεί πολλά προγράμματα, είτε έχουν σχέση με τα μαθήματα είτε όχι. Κάθε χρόνο οργανώνονται πολλές και διαφορετικού είδους εκδρομές με επιμορφωτικό περιεχόμενο. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με μία σειρά.
Στη πρώτη τάξη του γυμνασίου, δεν πήγαμε καμία εκδρομή που αξίζει να αναφέρουμε. Πήγαμε τις καθιερωμένες εκδρομές στο αρχαιολογικό μουσείο και σε κάποια άλλα μουσεία.
Όμως στη δευτέρα τάξη, ας μου επιτραπεί η έκφραση, πήραμε το αίμα μας πίσω. Και διήμερη στα Καλάβρυτα πήγαμε, παντού πήγαμε. Όπως καταλάβατε θα σας μιλήσουμε για την εκδρομή μας στα Καλάβρυτα. Η εκδρομή αυτή ήταν ενταγμένη στα πλαίσια ενός περιβαλλοντικού προγράμματος με τίτλο «ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ». Λόγω αυτού του προγράμματος πραγματοποιήσαμε και μία εκδρομή στις εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ στον Ασπρόπυργο. Εκεί γίνεται ο καθαρισμός του νερού που πίνουμε εμείς στα σπίτια μας. Όμως ας μιλήσουμε για την εκδρομή στα Καλάβρυτα.
Διεξήχθη μέσα στον Απρίλιο του 2007. Ήταν μία εκδρομή που είχε επιμορφωτικό αλλά και ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Όπως είναι φυσικό μιλήσαμε για τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής εκεί. Επισκεφθήκαμε, επίσης, το σημείο που οι Γερμανοί είχαν σκοτώσει κατά τη διάρκεια της κατοχής(13/12/1943) 1101 ανθρώπους. Έχει μείνει γνωστό στην ιστορία ως το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.

Στη φωτογραφία φαίνεται ο χώρος που έγινε το Ολοκαύτωμα.

Τη δεύτερη ημέρα της εκδρομής πήγαμε στην εκκλησία της Αγίας Λαύρας. Εκεί, κατά την παράδοση , υψώθηκε το λάβαρο της ελληνικής Επανάστασης του 1821. Είναι πράγματι μία εκκλησία μεγαλόπρεπη, και πιστεύουμε ότι κάθε Έλληνας πρέπει να επισκεφθεί αυτήν τη μονή.
Αμέσως μετά την επίσκεψη μας στην Αγία Λαύρα επισκεφθήκαμε το σπήλαιο των λιμνών. Είναι ένα πολύ ωραίο σπήλαιο και αυτό που το ξεχωρίζει από τα άλλα είναι οι πολλές μικρές λιμνούλες που έχει. Πράγματι το θέαμα είναι φανταστικό. Όμως πέρυσι λόγω της λειψυδρίας το ύψος του νερού στις λίμνες είχε μειωθεί σημαντικά. Αυτό είναι πράγματι θλιβερό.
Και μετά από αυτή την επίσκεψη μας πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το κλεινόν άστυ. Κάπως έτσι τελείωσε η εκδρομή μας στα Καλάβρυτα.
Μετά από αυτή τη διήμερη εκδρομή δεν κάναμε καμία άλλη επίσκεψη μέχρι το τέλος της χρονιάς.



Φωτογραφία της τάξης μας κατά την εκδρομή μας στα Καλάβρυτα.



Φωτογραφία από ένα ποτάμι που συναντήσαμε κατά την εκδρομή μας στα Καλάβρυτα.

Η ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΘΡΑΝΙΟ ΜΑΣ

Όπως ήδη αναφέραμε φοιτούμε στο 3ο Γυμνάσιο, στη Γ τάξη και είμαστε μαθητές του Γ3. Εδώ θα μιλήσουμε για την τάξη μας που περνούμε πολλές ώρες από την καθημερινή μας ζωή. Είναι μία τάξη ευάερη, ευήλια και, εννοείται ,πάντα καθαρή. Είναι αρκετά μεγάλη αλλά λίγο παλιά. Είμαστε τυχεροί που έχουμε μία τέτοια τάξη γιατί σε άλλα σχολεία οι τάξεις είναι λυόμενα, οπότε πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς. Η τάξη μας αποτελείται από 22 μαθητές. Μας ενώνει στενή φιλία και μεταξύ μας έχουν αναπτυχθεί ισχυροί δεσμοί. Οι συμμαθητές μας είναι πολύ καλά παιδιά και εκτιμούν τη δουλειά που κάνουμε εδώ.

Στην τάξη μας έχουμε κάνει ένα graffiti το οποίο αναπαριστά το σύμβολο της ειρήνης. Δυστυχώς όμως το graffiti αυτό ξέβαψε και δεν έχουμε τη χαρά να σας το παρουσιάσουμε! Όπως και σε κάθε ελληνική και μόνο τάξη υπάρχει ο μαυροπίνακας( ή πράσινος) στο μπροστινό μέρος. Στα διαλείμματα «αποτυπώνουμε» τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες πάνω στον πίνακα. Τα έργα μας όμως «καταστρέφονται» μόλις μπει στην τάξη ο εκάστοτε καθηγητής. Αυτό μας λυπεί ιδιαίτερα, όμως μας αναγκάζει, εμάς τους μαθητές να σκεφτούμε τι θα ζωγραφίσουμε στο επόμενο διάλειμμα. Από πάνω από τον πίνακα υπάρχει η εικόνα του Χριστού. Αυτή η εικόνα αν δεν κάνουμε λάθος υπάρχει σε όλα τα ελληνικά σχολεία. Η τάξη είναι βαμμένη με ένα απαλό ροζ και πράσινο χρώμα. Το χρώμα το διαλέξαμε εμείς. Θέλαμε ένα απαλό χρώμα ώστε να συγκεντρωνόμαστε καλύτερα στο μάθημα. Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα έντονα χρώματα δεν κάνουν καλό, και δεν αφήνουν τους ανθρώπους να συγκεντρωθούν σε όποια δουλειά και να κάνουν. Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να αναφέρουμε τίποτα άλλο, γιατί πιστεύομε ότι καλύψαμε το θέμα.
Το θρανίο μας, όπως συνηθίζεται στα περισσότερα ελληνικά σχολεία είναι ζωγραφισμένο. Του έχουμε δώσει το σχέδιο μιας σκακιέρας. Είχαμε δει ένα σχέδιο σκακιέρας σε μια έκθεση ζωγραφικής που είχαμε πάει και μας άρεσε πολύ. Έτσι αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε το θρανίο μας σε αυτό το σχέδιο. Είναι πράγματι φοβερό. Βέβαια με το τέλος της σχολικής χρονιάς θα αναλάβουμε τον καθαρισμό του. Δεν πρέπει να αφήνουμε τα θρανία βρώμικα. Εμείς τα ζωγραφίσαμε, εμείς και θα τα καθαρίσουμε. Αυτό όμως δεν ισχύει για όλους τους μαθητές. Πολλοί μαθητές, επειδή νομίζουν ότι τα θρανία δεν είναι δικά τους τα «κακομεταχειρίζονται». Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτά τα θρανία φτιάχτηκαν με χρήματα των γονιών τους. Εννοείται ότι πάνω στο θρανίο δεν κάνουμε σκονάκια. Το λέμε αυτό γιατί οι περισσότεροι μαθητές και μαθήτριες έχουν τη «συνήθεια» να κρατάνε σημειώσεις πάνω στο θρανίο, από το μάθημα που θα γράψουμε την επόμενη ώρα. Οι καθηγητές όμως όταν βλέπουν αυτές τις σημειώσεις, κατά ένα μυστήριο τρόπο θυμώνουν και παίρνουν την κόλλα του μαθητή που έκανε αυτές τις σημειώσεις. Πράγματι αυτό είναι ένα ανεξήγητο φαινόμενο, στο οποίο η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα προσπαθεί να δώσει απάντηση!
Τα θρανία είναι για τους μαθητές ό,τι ακριβώς είναι ο τοίχος για τους ανθρώπους που κάνουν τα graffiti. Εκεί αφήνουν το δικό τους προσωπικό αποτύπωμα.

Η ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΧΙΟ

Στις δραστηριότητες του σχολείου μας δε θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε τη φετινή μας εκδρομή στη Χίο, σε αυτό το πανέμορφο νησί. Ήταν μία εκδρομή που θα μας μείνει πράγματι αξέχαστη. Ήταν επίσης και η τελευταία εκδρομή μας με το γυμνάσιο και σ' αυτή την τάξη. Θα σας διηγηθούμε πώς περάσαμε σε αυτή την εκδρομή. Ξεκινήσαμε το πρωί τις 10ης Απριλίου από το λιμάνι του Πειραιά για τη Χίο. Το ταξίδι με το πλοίο ήταν πράγματι το καλύτερο μέρος της εκδρομής. Είχε ανεβεί όλη η τάξη στο κατάστρωμα.

(φωτογραφία της τάξης μας από το κατάστρωμα)

Κάποια παιδιά είχαν φέρει και cd-player και έτσι καθόμασταν βλέπαμε τη θάλασσα και τα νησιά που αφήναμε πίσω και ακούγαμε και μουσική. Το πιο εντυπωσιακό σημείο ήταν στην επιστροφή όταν μπορούσαμε να δούμε το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, που φωτιζόταν με προβολείς. Ήταν πράγματι εντυπωσιακά.
Η πόλη της Χίου, δεν μας ενθουσίασε και πολύ, εκτός από την περιοχή γύρω από το λιμάνι. Εσωτερικά έμοιαζε με την Αθήνα. Όμως στο λιμάνι ήταν πολύ ωραία, καθόμασταν στα παγκάκια δίπλα στη θάλασσα και βλέπαμε το πλοίο της γραμμής που έφευγε το βράδυ.
Στη Χίο όμως δεν πήγαμε για τεμπελιά. Επισκεφθήκαμε και τις γύρω περιοχές. Ξεκινήσαμε από το κάστρο της Χίου, που βρίσκεται μέσα στην πόλη. Ήταν πράγματι ένα πολύ ωραίο κάστρο. Σήμερα μέσα σε αυτό το κάστρο κατοικούν πολίτες μόνιμα. Υπάρχουν σπίτια, όχι όμως πολυκατοικίες όπως είναι φυσικό.

(φωτογραφία από την είσοδο του κάστρου της Χίου.)

Περάσαμε επίσης από ένα μάλλον παγκοσμίως γνωστό χωριό της Χίου, το Βροντάδο. Εκεί γίνεται κάθε χρόνο η «ανταλλαγή» βεγγαλικών ανάμεσα στις δύο εκκλησίες. Μετά επισκεφθήκαμε και ένα πολύ ωραίο, μικρό, παραθαλάσσιο χωριό το Λαγκαδά. Ήταν από τα ωραιότερα χωριά που έχω δει.
Την επόμενη μέρα επισκεφθήκαμε το αρχαιολογικό μουσείο της Χίου, και τη Νέα Μονή Χίου. Η Νέα Μονή της Χίου ήταν πράγματι επιβλητική. Επειδή όπως λέει και ο λαός, μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις θα αφήσουμε τις εικόνες να μιλήσουν.

(αυτή η εικόνα θα σας προκαλεί σίγουρα εντύπωση. Είναι πράγματι νεκροκεφαλές! Ανήκουν σε γυναικόπαιδα και ιερείς που έσφαξαν οι Τούρκοι. Το θέαμα είναι πράγματι σοκαριστικό άμα δεις τις νεκροκεφαλές ξαφνικά).

Μετά τη Νέα Μονή της Χίου επισκεφθήκαμε ένα εντυπωσιακό χωριό, που είναι κτισμένο πάνω στα βράχια. Δεν κτίστηκε τυχαία εκεί. Το χωριό αυτό ονομάζεται Ανάβασις. Αν το δει κάποιος από μία απόσταση θα νομίσει ότι βλέπει βράχια. Το έκτισαν στο χρώμα των βράχων για να είναι δυσδιάκριτο από τους πειρατές, και να προστατεύεται η παραγωγή μαστίχας.
Επισκεφθήκαμε και τα άλλα Μαστιχοχώρια. Το πιο ωραίο από αυτά ήταν το Πυργί. Χαρακτηριστικό του είναι η αρχιτεκτονική των σπιτιών.

(φωτογραφίες από το Πυργί)

Εδώ ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες από χωράφια που καλλιεργείται μαστίχα.

Μετά επισκεφθήκαμε και πολλά άλλα χωριά της Χίου. Την Κυριακή ξυπνήσαμε νωρίς μαζέψαμε τα πράγματα, κάναμε έναν τελευταίο γύρο στην πόλη και το απογευματάκι πήραμε το πλοίο για Αθήνα.
Κάπως έτσι τελείωσε η εκδρομή μας στη Χίο!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

Ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες από το σχολείο μας.

(όλες αυτές είναι φωτογραφίες από το σχολείο μας)

Αυτή η φωτογραφία είναι από το κάτω προαύλιο του σχολείου. Όπως θα βλέπετε τα graffiti που υπάρχουν στον τοίχο σχεδιάστηκαν από μαθητές, και το θέμα τους είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες της Αθήνας το 2004.



Αυτή είναι φωτογραφία από το γήπεδο μπάσκετ του σχολείου μας.



Φωτογραφία από την κεντρική είσοδο του σχολείου μας.

ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Μία από τις δραστηριότητες του σχολείου μας είναι η διοργάνωση θεατρικών παραστάσεων. Κάθε χρόνο η κυρία Κακαρίδου αναλαμβάνει να διοργανώσει κάποια θεατρική παράσταση. Ηθοποιοί είναι μαθητές του σχολείου μας. Φέτος η παράσταση που ανέβασε ο θίασος του σχολείου μας ήταν το «Παραμύθι χωρίς όνομα». Το έργο αυτό είναι του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ο χώρος της παράστασης συνήθως είναι το ανοιχτό θέατρο της Ηλιούπολης, αλλά φέτος για άγνωστους λόγους η παράσταση πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του σχολείου μας. Καλός χώρος είναι, αλλά είναι πολύ καλύτερα μία παράσταση έξω κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό. Η παράσταση ήταν πολύ καλή. Τα παιδιά έπαιξαν καλά τους ρόλους τους και το αποτέλεσμα ήταν αρκετά ικανοποιητικό.
Κατά καιρούς διοργανώνονται και εκθέσεις ζωγραφικής των παιδιών.
Πριν από λίγο καιρό, διοργανώθηκε στο σχολείο μας, ένα παζάρι με φιλανθρωπικούς σκοπούς. Τα λεφτά που μαζεύτηκαν δόθηκαν σε ιδρύματα της περιοχής μας. Επίσης μία εβδομάδα πριν τις εξετάσεις διοργανώθηκε ένας αντικαρκινικός έρανος. Μαζεύτηκε ένα σημαντικό ποσό. Δεν μπορούμε να σας πούμε που δόθηκαν τα χρήματα, γιατί ούτε εμείς γνωρίζουμε!